Timanfaya N.P.

Algemeen

Nationaal Park Timanfaya, gelegen in het zuidwesten van Lanzarote, is een surrealistisch vulkanisch maanlandschap van 51 km², verspreid over de gemeenten Yaiza en Tinajo. Het park staat bekend om de Montañas del Fuego met hun geothermische activiteit, het door César Manrique ontworpen Islote de Hilario met restaurant El Diablo, en de iconische Ruta de los Volcanes door roodbruine lavavelden en zwaveldampende kraters.

Geschiedenis

Tussen 1730 en 1736 vonden de zwaarste vulkaanuitbarstingen van de Canarische geschiedenis plaats. In zes jaar tijd verzwolg lava meer dan honderd dorpen, waaronder Timanfaya zelf. Pastoor Andrés Lorenzo Curbelo beschreef hoe elf gemeenschappen in vlammen opgingen en 200 km² vruchtbaar land onder basalt verdween. In 1824 barstten nabij Tao, Tiagua en Tinguatón opnieuw vulkanen uit, waarmee het landschap definitief veranderde. In 1974 werd het gebied uitgeroepen tot nationaal park. César Manrique ontwierp het bezoekerscentrum met zijn kenmerkende duivelslogo en de beroemde geothermische demonstraties.

Foto’s

Bekijk hieronder de foto’s.

Weetjes

1. Op slechts tien meter diepte bij Islote de Hilario bereikt de ondergrond 610°C — heet genoeg om stro spontaan te ontsteken.

2. El Diablo gebruikt een natuurlijke vulkanische grill van negen meter diep, verwarmd door aardwarmte.

3. De naam “Timanfaya” komt van het dorp dat in 1730 onder achttien meter lava verdween.

4. De Montañas del Fuego tellen meer dan 25 vulkaankegels, waaronder de Montaña Rajada (338 m).

5. Timanfaya is het enige volledig beschermde vulkanische park van Spanje en sinds 1993 UNESCO-biosfeerzone.

6. De lavavelden tonen kleuren van oker tot zwart, veroorzaakt door verschillende oxidatiestadia van ijzer en zwavel.

7. Parkwachter Hilario de la Parra vestigde hier rond 1824 een herberg en plantte vijgenbomen die dankzij aardwarmte groeiden.

8. Slechts twee wandelroutes — Tremesana en Litoral — zijn toegestaan en enkel met gids.

9. In 2015 werden extremofiele bacteriën ontdekt die bij 70°C overleven, belangrijk voor Marsonderzoek.

10. Het temperatuurverschil tussen dag en nacht kan in de winter meer dan 20°C bedragen.

Veiligheid

Timanfaya geldt als een van de veiligste natuurgebieden van Spanje. Toegang is enkel toegestaan via officiële busdiensten of begeleide wandelingen, te reserveren tot twee weken vooraf. Buiten de paden lopen is verboden wegens instabiele lavavelden en hete geothermische zones. In de zomer kunnen oppervlaktetemperaturen tot 50°C stijgen; bezoekers wordt aangeraden minimaal twee liter water mee te nemen. Criminaliteit is vrijwel afwezig; enkel incidentele autodiefstallen komen voor. Noodhulp is beschikbaar via de post bij Islote de Hilario en het ziekenhuis in Arrecife, op 35 minuten afstand.

Bronnen

Cabildo de Lanzarote. (2023). Guía oficial del Parque Nacional de Timanfaya. Yaiza: Cabildo de Lanzarote.
Curbelo, A. L. (1730–1736). Manuscrito de las Erupciones de Timanfaya. Archivo Histórico de Yaiza.
Fernández, J. M., & Pérez, L. (2019). Geotermia y vulcanología en Lanzarote. Madrid: CSIC.
García, E. (2020). “Ecosistemas volcánicos de Canarias.” Revista Canaria de Ciencias Naturales, 45(3), 211–238.
González, R. (2018). El Diablo de Manrique: Arte y fuego en Lanzarote. Fundación César Manrique.
Instituto Geográfico Nacional. (2022). Mapa geológico de Timanfaya. Madrid: IGN.
López, M. A. (2021). “Microbiología extrema en cuevas volcánicas de Lanzarote.” Boletín de Microbiología Ambiental, 12(1), 55–70.
Manrique, C. (1974). Diseños y conceptos del Islote de Hilario. Lanzarote: Ediciones Manrique.
Martín, D. (2022). “Protección y gestión del Parque Nacional de Timanfaya.” Ecología y Territorio, 19(2), 89–104.
Ministerio para la Transición Ecológica. (2023). Parque Nacional de Timanfaya: Plan Rector de Uso y Gestión. Madrid: Gobierno de España.
Morales, V. (2017). Historia de las erupciones canarias. Las Palmas: Ediciones Galdós.
NASA & ESA. (2020). Comparative Planetary Volcanology: Timanfaya and Mars. Washington D.C.: NASA Press.
Navarro, F. (2018). “Colores del fuego: Mineralogía de los campos de lava.” Geología Ibérica, 33(2), 102–124.
Oramas, J. (2019). Los volcanes de Lanzarote. Santa Cruz de Tenerife: Ediciones LeCan.
Parque Nacional de Timanfaya. (2024). Memoria anual de conservación. Yaiza: Cabildo de Lanzarote.
Pérez, C. (2021). “Turismo sostenible en Timanfaya.” Journal of Sustainable Islands Tourism, 5(1), 13–29.
Rodríguez, A. (2020). Crónicas del fuego: testimonios de las erupciones de 1730. Arrecife: Archivo Histórico de Lanzarote.
UNESCO. (1993). Biosphere Reserve: Lanzarote and Chinijo Archipelago. Paris: UNESCO Press.
Vidal, J. (2016). Paisajes volcánicos de España. Madrid: IGN.
Zamora, P. (2023). Energía geotérmica en Canarias. Las Palmas: Universidad de Las Palmas.