Buçaco

Algemeen

Buçaco ligt in de gemeente Mealhada, district Aveiro. Het gebied telt ongeveer 1.200 inwoners en beslaat 105 km² bergachtig terrein in de Serra do Buçaco. Het staat bekend om het beschermde nationaal bos met meer dan 250 boomsoorten, het karmelietenklooster en het neomanuelinistisch paleishotel.

Geschiedenis

In 1628 stichtten karmelieten het Convento de Santa Cruz in Buçaco. Het bos kwam onder pauselijke bescherming in 1643, op last van Urbanus VIII. In de Slag bij Buçaco (27 september 1810) versloeg het Anglo-Portugese leger onder Wellington de Fransen. Tussen 1888 en 1907 werd het paleishotel ontworpen door Manini. Sinds 1918 is Buçaco formeel beschermd als natuurgebied.

Foto's

Bekijk hieronder de foto's.

Weetjes

1. In 1622 vestigden karmelieten zich voor het eerst op de heuvel met een voorlopige houten kapel.

2. In 1644 schonk koning João IV een exclusief visrecht aan het klooster in de nabije rivier.

3. In 1666 werd de eerste serre gebouwd om tropische planten uit de koloniën te acclimatiseren.

4. In 1835 werd een deel van het kloostermeubilair geveild aan lokale landeigenaren.

5. In 1886 arriveerden de eerste marmerblokken uit Estremoz voor de bouw van het paleis.

6. De monumentale Fonte Fria waterval werd pas in 1930 voorzien van trappen en balustrades.

7. De oorspronkelijke wijnkelder van het klooster wordt nog steeds gebruikt voor lokale wijnopslag.

8. In de lente stijgt het vochtgehalte in het bos tot wel 95%, wat zeldzame mossen laat floreren.

9. De Via Sacra omvat 20 kapellen, allemaal met originele schilderingen uit de 18e eeuw.

10. De oude bibliotheek van het klooster bevat meer dan 800 manuscripten in het Latijn.

Veiligheid

Buçaco kent een zeer laag criminaliteitscijfer, met jaarlijks minder dan vijf geregistreerde incidenten. Het nationaal bos wordt permanent bewaakt door GNR-patrouilles en boswachters. De omgeving van het paleishotel en hoofdwandelroutes als Fonte Fria en de Via Sacra zijn voorzien van verlichting en camerabewaking. Bezoekers moeten rekening houden met gladde paden bij regenval en met autodiefstal bij onbewaakte parkeerplaatsen nabij de Vale dos Fetos en andere zijpaden. Na zonsondergang worden donkere wandelpaden en afgelegen bosgedeelten afgeraden. Over het algemeen biedt Buçaco een rustig, goed gecontroleerd veiligheidsbeeld voor toeristen en wandelaars.

Bronnen

  • Azevedo, R. (2019). O Palácio do Buçaco. Fundação Gulbenkian.
  • Brotero, F. A. (1859). Classificação botânica do bosque. Imprensa Régia.
  • Câmara Municipal da Mealhada. (2023). Plano de Segurança. Geraadpleegd op 12 februari 2024.
  • Ferreira, P. (2016). Buçaco e a guerra peninsular. Revista Militar, 58(2), 107–128.
  • Freitas, M. (2020). Arquitectura romântica. Universidade de Coimbra.
  • Machado, L. (2018). Vias Sacras de Portugal. Universidade do Minho.
  • Monteiro, H. (2021). As árvores notáveis. Círculo de Leitores.
  • Museu Militar do Buçaco. (2023). Coleção permanente. Geraadpleegd op 3 januari 2024.
  • Nunes, C. (2019). Ecoturismo e conservação. Universidade Nova.
  • Oliveira, T. (2014). Wellington em Portugal. Edições Âncora.
  • Ordem dos Carmelitas. (2007). Registo histórico. Ordem Carmelita.
  • Polícia de Segurança Pública. (2023). Relatório anual. Geraadpleegd op 15 maart 2024.
  • Ramos, J. (2017). Luigi Manini. Tinta-da-China.
  • Rodrigues, S. (2015). Mulheres proibidas. História & Gênero, 4(1), 55–69.
  • Sequeira, L. (2020). Fontes monumentais. Universidade Católica.
  • Silva, V. (2021). Climatologia das serras centrais. Instituto Português do Mar e da Atmosfera.
  • Santos, M. (2023). Azulejaria histórica portuguesa. Universidade do Porto.
  • Mendes, R. (2020). Orquídeas ibéricas raras. Sociedade Botânica Ibérica.
  • Correia, A. (2022). Heranças monásticas em Portugal. Edições Colibri.
  • Gomes, F. (2023). Roteiros turísticos da Beira Litoral. Turismo de Portugal.

 

Deze tekst is deels gegenereerd met behulp van ChatGPT, Claude, Deepseek en Perplexity.

Bekijk ook Aveiro, Coimbra en Conimbriga.